Happy thoughts

Het is nog steeds winter. Het voorjaar komt eraan. We hebben er een weekje van mogen proeven. En eerlijk, iedereen heeft daarvan genoten. Die temperatuur die stijgt, de zonnestralen.
Ik kan niet wachten tot de klok een uur vooruit gaat.

Met enige regelmaat krijg ik herinneringen op mijn mobiel van een jaar geleden, zo ook van vorig jaar. Toen liepen we er anders bij, in T-shirt. Maar wat nog niet is, dat moet nog komen. Het zal vast niet lang meer duren.

Ik kan mijzelf verheerlijken met gedachten aan de zon. Een koud, wit droog wijntje op het terras onder goed gezelschap.

Een boottochtje op de Alkmaarse grachten. Nu het nog buiten koud is, moeten we de zon even achterwege laten.

Happy thoughts, wat doen ze met jou?
En ben jij een positief persoon? Is jouw glas altijd half vol of altijd half leeg?
In de warme maanden gaan die gedachten altijd makkelijker dan in de koude, korte dagen.
Ik probeer bewust met regelmaat happy thoughts op te zoeken.
Ik ben de laatste die wegloopt voor het negatieve, want die horen ook zeker bij het leven, maar als je de overhand kan hebben, dan stuur ik mijzelf terug naar het positieve. Steeds weer opnieuw.

Ik krijg er energie van. Ik voed het positieve. En wat gevoed wordt, wordt meer, wordt groter. Op die manier probeer ik het negatieve te tackelen, wat in deze periode, waar je steeds meer op elkaar aangewezen bent, helpt. Het houdt me energieker, in mijn denkwijze, in mijn fysieke doen en laten en het zorgt voor minder vermoeidheid.

Wat zijn dan zoal mijn positieve gedachten?
Ik kan nu een waslijst opnoemen met dingen waar ik blij van word.

Hun enthousiasme als ze het schoolplein af rennen en naar je toe komen. En ja, mijn eigen glimlach als mijn oudste weer eens een dwars puber moment beleeft. Dan herken ik zó mijzelf en ook daarvan kan ik dan genieten.

Mijn paard, en iedere ruiter zal dit gevoel erkennen, zorgt vaak voor geluksmomentjes. Ik hoef daarvoor niet te rijden. Sterker nog, alleen kijken brengt al zijn pieken van geluk.
Soms, met rijden, zorgt het ook voor frustratie.

Met paardrijden wil je stappen maken, althans, de wat ambitieuze ruiter.

Maar, zei ooit een instructrice tegen mij, “Als iedereen elke dag vooruitgang boekte dan reed iedereen ook Grand Prix”.

Ik wil het niet graag toegeven, maar ze heeft zó gelijk. Tot mijn frustratie toe. Wanneer je een paar weken in een goede flow zit en een paar stappen hebt gemaakt, weer even op een punt blijft hangen of een stapje terug moet doen. Dat kan mij dan feilloos irriteren. Het is dan de kunst om het perfectionisme los te laten en te accepteren dat het even zo is. Wanneer dat dat weer lukt kan het mij blij maken dat ik dàt bereikt heb.

Een hele warme douche of een warm bad. Ja, daar maak je mij ook erg blij mee. Ik weet dat het geen vanzelfsprekendheid is, maar ik waardeer een ligbad enorm. Het liefst maak ik daar elke dag gebruik van. Soms, heel soms, dan heb ik het geluk dat ik een uur kan blijven liggen. Meestal springt er al gauw een bij 😉

Een mooi interieur. Samenhangende elementen, overlapping van kleur. Statische details, krachtige accessoires. Jazeker, dat vervult me van geluk. Een passend kleed vinden bij je nieuwe spiegel. De perfecte kaars bij je plaid. Maar weet je wat mij ook geluk brengt? Als mij iets niet zint in huis en ik daar even vrede mee kan hebben. “Dat komt wel”. Ik was een kei in mezelf druk op leggen. Altijd doorgaan en moeten. Het voelt als een verademing nu ik soms ook kan accepteren dat dingen zijn zoals ze zijn en alles komt met de tijd.

Kruipen onder een fris dekbed. Het liefst was ik de kussens en het dekbed met enige regelmaat mee.

Als je dan zelf uit de douche komt, dan onder dat fris krakende dekbed stapt… hmmmmm!

Het eten van een goede steak tartaar of kalfslever. Twee van mijn favorietjes. Lang niet overal zijn ze lekker. Zoetelief op de Korte Putstraat in Den Bosch staat hoog in de top met de lekkerste steak tartaar ooit. De kalfslever In Kopenhagen of van de Italiaan in Bergen bij La Terazza. Maar dit favorietje moeten we even in de wachtrij plaatsen met de maatregelen van het RIVM op dit moment.

En nu komt het “uh momentje”. Eigenlijk word ik ook heel gelukkig van sporten. Ik heb periodes dat ik me suf sport, zo’n vijf keer in de week. Op dit moment staat het even op een laag pitje. Dat komt ook omdat ik meer ben gaan werken en daarnaast ook een gezin van vier te runnen heb.  

Ik was enthousiast begonnen bij een personal trainer, maar vanwege de handhaving omtrent de RIVM maatregelen hebben we die even ‘on hold’ gezet. Ik weet het is geen excuus, maar ik wacht tot de temperatuur iets aangenamer is. Sporten geeft mij namelijk ook veel energie en een blij, leeg hoofd. Maar ik moet eerlijk toegeven dat ik veel beweeg en actief ben.

Nog een paar puntjes met betrekking op die happy thoughts zonder bewust een specifiek onderwerp op te noemen:

Mijzelf niet met anderen vergelijken. Ik ben wie ik ben, jij bent wie jij bent. Je zou je nooit anders voor hoeven doen dan dat je bent. Als mensen jou niet leuk vinden, laat ze doorlopen.
Wat hierop aansluit is, stop met zorgen maken over wat anderen van je vinden.
Je niet druk maken om de mening van een ander.

Zorg dat wat jij doet goed voelt en dat je daar ook achter staat. Vertrouw altijd op en in jezelf.

Zulke dingen worden, met uitzonderingen daargelaten, allemaal makkelijker wanneer je de dertig gepasseerd bent.

Een leerpunt voor iedereen, bekijk altijd het positieve in de mens! Wanneer je negatief over iemand denkt, dan zal je nooit zijn of haar positieve kanten zien. Bemoei je ook niet met andermans zaken. Wij zijn altijd nieuwsgierig. En ik heb daar zelf ook een handje van. Maar wat is de reden dat je iets weten wil? Wij willen van alles op de hoogte zijn. Waar komt dat gevoel vandaan? Als je goed nadenkt, dan is dat bijna altijd een ego strelende situatie. Een tekortkoming bij jezelf die je wilt vervullen door iets negatiefs van een ander aandacht te geven. Praat je over een ander, dan gaat het niet over jou. We doen het allemaal. Maar maak jezelf daar bewust van. Scheelt een hoop negatieve energie.

Oefff en dit vind ik zelf een héle moeilijke: niet overal ja tegen zeggen. Hou ruimte voor jezelf. Een aantal jaar geleden tekende een psycholoog voor mij twee eilandjes.

Wat ze liet zien, dat anderen van eiland nummer één, steeds stukjes van mijn eilandje nummer twee, pakten. Ik zei toch overal wel ja tegen. Ze had gelijk. Uiteindelijk stond ìk met natte voeten.

Ik vind het heel erg fijn om mensen te helpen, maar kan mijzelf daarin een beetje vergeten. Ik ben mij steeds bewuster van het feit dat je soms ook gewoon nee mag, dan wel niet mòet, zeggen. En het is jammer als je mensen daarmee niet kan helpen, maar er zullen vast nog genoeg momenten zijn dat je dat wèl kan. En ja, dat kan vriendschappen kosten, want dat waren ze niet gewend van iemand die tegen alles ja zei. Maar was dat vriendschap waardig? Ik kan juist heel erg trots zijn op mijn vriendinnen als zij nee zeggen en even bewust voor zichzelf kiezen! En ik gun het ze van harte.

Ik kan nog wel even doorgaan met opnoemen waar ik blij van word. Ik ben natuurlijk ook erg benieuwd naar jouw happy thoughts. Ik zou het leuk vinden als je deze met mij wil delen in een reactie onderaan mijn blog.

Wat ik probeer te zeggen met het schrijven van deze blog is, ondanks dat we allemaal contact missen, onze uitjes, het samenzijn. Probeer dat niet te veel aandacht te geven, maar te focussen op wat je wèl fijn vindt op dit moment in je leven. Blijf dat herhalen. En geniet er even intens van, voordat de samenleving langzaam weer hersteld en dingen weer vanzelfsprekend worden. En lukt dat even niet? Laat dat dan ook gewoon zo zijn. Er komt (bijna altijd) weer een morgen. Dan probeer je het gewoon weer opnieuw.