Het is zondagochtend 7 februari 2021. Mijn jongste staat aan mijn bed. Mama! Kom je ook buiten spelen?
De voorspelde sneeuw is gearriveerd. Om 6.15 stonden de kinderen hier te springen om naar buiten te gaan. En nee, dat waren niet de jongste twee. Dat waren de tieners. Buiten trotseren papa’s en mama’s de kou en spelen met hun kinderen in de sneeuw. Ik geef ze geen ongelijk. Het sneeuwt nù en wie weet wanneer het weer terug komen zal.
Ik kan me nog heugen dat we in 2010 op vakantie waren in Tenerife en we op onze vertrek dag in de ochtend aan het zwembad lagen. Dezelfde dag, in de avond, terug in Alkmaar, trok ik de slee. Dat contrast vond ik wel leuk.
Sneeuw kan best leuk zijn, eventjes. Tuurlijk zijn er mensen die er verzot op zijn. En het is denk ik ook hoe je er mee opgegroeid bent.
Wij speelden als kind wel in de sneeuw. Maar als ik dan weer eens ingezeept werd door “klierjongens” had ik er snel genoeg van. Mijn ouders hielden het ook snel voor gezien. En nog steeds vindt mijn vader het ook niks.
Ik dobberde liever met mijn vader in het rubberen bootje over de sloten op zomerse dagen in mijn badpak.
Het sneeuwt en als ik naar buiten kijk hoe groot de laag sneeuw is, worden we nog beperkter dan dat we al waren wegens Corona. Niet eventjes naar mijn paardje voor een knuffel of buitenrit. De wegen laten weinig toe.
Ik vraag me af of onze poort wel open kan en mijn auto er überhaupt uit kan worden gereden vandaag.
Ik mis het. Ik mis het om een hapje te gaan eten. Ik mis het om spontane avondjes uit te hebben. Ik mis het om te dansen op de dansvloer en even helemaal uit je plaat te gaan.
Dansend, zwetend, te druk om een drankje te drinken, even helemaal alles eruit gooien. Je lichaam laten meevieren op de beats van de muziek.
Om je de volgende dag weer fris, fruitig èn opgeladen weer te focussen op de basis. Want ik kan prima een avond losgaan op sinas.
We moeten positief blijven, weten dat het beter wordt.
Ik probeer mijn energie te halen uit het boosten van mijn interieur. Al drie jaar heb ik er niks aan gedaan. Ondanks dat ik groot interieur liefhebber ben en andere interieurs graag voorzie van advies met Lonykke Design. Te druk met werk, paard, opleidingen en de kinderen.
Ik ga mijn huis boosten totdat ik er gek van word.
De jongste drie kinderen mogen aankomende week weer naar school.
Mijn opleiding is digitaal begonnen en ik ga mij even focussen op waar ik mijn focus wèl kan hebben op dit moment.
Totdat de dag aanbreekt dat we weer mogen ontladen.
De dag waar we allemaal, op onze eigen manier, zo naar verlangen.
Terug naar onze vrijheid. Ònze vrijheid.
Voor nu doe ik het maar weer even met plaatjes van vakanties naar Ibiza en Dubai… Om mezelf lekker te maken. Zonnestralen vangen via de foto. Want na snee.. uh regen komt altijd weer zonneschijn. Right?!
No Comments