Het is aftellen. Eindelijk mogen we weer eens een reisje maken. Wat heb ik daar zin in. Want zeg nou zelf, deze zomer is toch echt flut dit jaar?
Nog heel eventjes en het is zomervakantie. En in die zomervakantie kan ik weer gaan genieten van onder andere onderstaand smoeltje 24/7.
Zag alles er zo rooskleurig en onbezorgd uit, gooien de nieuwe maatregelen bijna weer roet in het eten. Waar je je voorheen druk kon maken of er wel zon was tijdens je geboekte festival, vraag je je nou af of de regels niet net daarvoor weer veranderen.
Nog even en het is zomervakantie. Even zes weken geen gerace. De leerkrachten zetten hun beste beentje voor om er nog een leuk, gezellig laatste schoolweekje van te maken.
Om nog even extra stil te staan bij de leerkrachten. Wat een bijzondere tijd is het voor hen geweest en nog steeds!
Geen ouders ontvangen op school, minder hulp, onregelmatige begin- en eind tijden. Ze staan er wel en ondanks dat de vraag naar leerkrachten veel is en ze onderhand overal werk kunnen krijgen (dat is wel eens anders geweest in de tijd dat ik afstudeerde), hebben alle kinderen een top leerkracht gehad
Ik heb het zelf wel gemist, het contact. Alles digitaal of telefonisch zorgt toch echt voor een letterlijke en figuurlijke afstand. Maar ik ben erg trots, op de school, maar vooral ook op mijn kinderen. De leerkrachten slaagden erin om mij van afstand te ontroeren met de mooie, zeker kloppende, woorden over de kinderen in hun rapport. Ondanks de afstand ZIEN ze ze wel.
De oudste had het niet makkelijk en heeft een heel erg lastig jaar gehad. Want eerlijk, je eerste jaar op de middelbare en gelijk zelfstandig moeten zijn, online lessen volgen en ook nog eens een planning maken. Daar komen nog gratis alle hormonen bij ;).
Een poosje terug hebben we even alle zeilen bijgezet om hem te gaan ondersteunen. Het is eigenlijk sneu, want alle aandacht ging naar de jongste drie, die thuis online alles moesten volgen en daarbij alle begeleiding nodig hadden. Dan heb je er toch vier en je kunt jezelf nou eenmaal niet door vieren delen. Stiekem ga je er dan van uit dat de oudste het zelf wel allemaal kan. En dat is fout geweest.
We’ve survived en het is nog even spannend of de oudste over gaat, ik heb vertrouwen erin dat dat gaat lukken. En lukt het niet dan neem ik hem niks kwalijk. It is what it is.
Maar we gaan hoe dan ook even over op ontspanning. Want dat hebben we allemaal verdiend. Onze kinderen, leerkrachten, maar zeker ook wij, werkende èn thuis blijf ouders.
Mijn agenda is nog nooit zo vol geweest als nu. Die opleiding die ik volg vanaf februari 2021 is een heel bewuste keuze, het is onwijs interessant en leuk. Maar thuis van je werk moet je verslagen maken, stage uren lopen, de kinderen naar sport brengen, het huishouden doen en ohja waren er ergens ook nog vrienden?
Ik ben zo’n sociaal dier en zoals de meesten wel weten, niet graag alleen. Toch merk ik dat ik mij bewust even afzonder de laatste tijd. Ik moet, want thuis verdienen de jongens ook mijn aandacht. Ik lig er op tijd in en probeer zo nu en dan de rust in mijzelf te vinden om weer op te laden.
Op Ibiza ga ik vooral eerst genieten van de jongens. Aan de lader. De paarden even on hold.
Ik mag hopen dat we negatief testen en er niks op slot gaat.
Want als we thuiskomen van vakantie staat ons iets heel leuks te wachten.
Daarover de volgende keer meer.
We gaan nu lekker aftellen naar the favorite place to be!
No Comments